Misie pysie...

Jeśli ktoś z Was się zastanawia czy jestem, to jestem, tylko latem jakoś tak brak czasu na wszystko...a już z pewnością na komputer.

W tzw międzyczasie byłam też z misją sprezentowania chusty, która się bardzo nowej właścicielce spodobała i sprowokowała do zwierzeń iż kiedyś też dużo szydełkowała:) Kto wie, może spowoduje, że ponownie chwyci za szydełko?:)

Wczoraj byłam też na ślubie koleżanki. 

Wcześniej długo myślałam nad upominkiem, a że nie lubię dawać standardowych rzeczy i ostatnio ciągle łażę z szydełkiem, chciałam żeby było to coś szydełkowego.

Z pomocą przyszedł mi post Kasi o Misiach na ślub. Myślę "Super, zrobię takie zamiast kwiatów".

Kiedy już zrobiłam Miśki jakoś tak mi czegoś brakowało...no i zaczęłam dodawać swoje 5 groszy:) W wyniku tego Pan Młody dostał "melonik", a Panna Młoda wiązankę:)

Ponieważ młodzi mają malutkiego synka, uznałam, że Misie muszą być 3.

W rezultacie efekt był taki:

Co prawda Miś "dzidzia" wyszedł dość spory, ale już nie miałam czasu żeby go poprawiać, bo robiłam go wczoraj, a oprócz Ślubu koleżanki miałam też swoje święto więc musiałam zająć się gośćmi:)

Misie spotkały się z dużą aprobatą i z pewnością były jedyne:)

Zapakowałam je najzwyczajniej w świecie w folię i w takiej formie trafiły w ręce Pary Młodej

Żeby nie latały po foli zostały lekko przeszyte za łapki i główkę co dało efekt "obejmowania" mniejszego Misia przez większe:)

Miśki robiłam z różnych włóczek bez etykiet, więc nie pamiętam co to było. Większe szydełkiem 4 mm, mniejszego szydełkiem 3,5 mm.

Co o nich sądzicie?

Miłego dnia

Pozdrawiam,

Ana

Chusta i....

Chciałam Wam dziś pokazać chustę, którą skończyłam wczoraj.
Ma to być prezent dla cioci mojego męża...chyba...bo kompletnie nie wiem czy trafiony:)
Tak czy owak jeśli wybierzemy się z wizytą, to chusta pojedzie z nami:)

i jak? Może być? To taki model powiedziałabym wiosenno-jesienny, ale że ciocia jest osobą drugiej młodości to powinna jej się przydać nawet teraz w chłodniejsze wieczory:)

Chusta ma wymiary ok 80x80 bez frędzli i 95x95 z frędzlami:)  Zrobiłam ją z włóczki Czterdziestka szydełkiem 6,5mm. 

Chustę znalazłam w internecie u pewnej Yolandy, u której jest wiele fajnych pomysłów.

Tu macie link: https://www.youtube.com/watch?v=FsIHPhMXqV4&list=UU2vNl4iUpM4Z1Lxlg2BN_4Q&channel=yolandasotolopez

Druga rzecz, którą chcę Wam pokazać to Pan Władza:) Powstał przy okazji urodzin mojego męża, który jest kierowcą zawodowym i baaaaardzo, ale to bardzo chciał mieć Misia Policjanta w ciężarówce:)

Głowiłam się nad nim, bo miałam za zadanie powiększyć schemat misia, którego robiłam wcześniej, do tego zrobić mu "kurtkę" i czapkę policjanta. 

Po chyba 2 tygodniach szydełkowania z doskoku powstał taki oto Pan:)

Jak widzicie na zdjęciu został przymocowany do listewki, żeby mógł komfortowo zająć swoje miejsce w ciężarówce i pilnować porządku na drogach publicznych:) Miś dostał dodatkowo odblaskową odznakę i środek lizaka, żeby był widoczny mimo swych nikczemnych rozmiarów:)))

Podoba się?

Udanego tygodnia życzę!!

Pozdrawiam,
Ana

Ciągle pada...

Witam Was w ten "piękny" letni deszczowy dzień:)
Chwilę się nie odzywałam, ale moje dzieci skutecznie dbają o to żebym się nie nudziła, co również wiąże się z szydełkowaniem z doskoku i brakiem czasu na pisanie:) (nawet w tej chwili synek wygania mnie do kuchni po ciastko:) )
Udało mi się jednak skończyć top, który wypatrzyłam w internecie na kanale Youtube Yolandy Soto Lopez, chociaż szczerze zastanawiam się po co skoro za oknem jest jak jest...
Dlaczego? Bo top to prawdziwy "dziurawiec":)))
Sami zobaczcie:)

Zdjęcie nie jest zbyt ciekawe, ale to co najistotniejsze widać:) Jak widzicie to prawdziwa siatka, wykończona dość ciekawym motywem. W oryginale  boki były sznurowane wstążką, ale ja zszyłam top aż do wzoru. Top powstał z dwóch motków włóczki Yarn Art Jeans. Robiłam go szydełkiem nr 5.

Znalazłam też ostatnio zdjęcie kolczyków, które wykonałam metodą soutache. Osobiście bardzo je lubię i noszę jak mam okazję. Chcecie zobaczyć? Proszę bardzo:)

Chciałam też przedstawić Wam jedną z moich pierwszych prac:) Urzekł mnie jak go tylko zobaczyłam i musiałam zrobić swojego:) Spędziłam nad nim 4 dni. Efekt może nie powala, ale była to moja pierwsza maskotka i byłam naprawdę dumna, że udało mi się go zrobić. W końcu jedynym co wcześniej zrobiłam był szalik:)

A oto tajemniczy gość:) Smok Stefan:)

I jak? Stefan przez jakiś czas był najlepszym przyjacielem mojej córki:) Razem jedli, spali, bawili się...teraz mieszka w dziecinnym pokoju z innymi zabawkami i pilnuje tam porządku:) Jak to Smok:D

Może powinnam pomyśleć o Pani Smoczycy? Coby chłopakowi raźniej było:)

Kto wie? Może kiedyś?

Miłej soboty moi kochani:)

Trochę wspomnień:)

Więc...
Jak każdy laik zaczynałam od ....szalika:)))
Potem moja córka podniosła mi poprzeczkę i zażyczyła sobie czapkę Myszki Minnie..
no i co? Trzeba było się spiąć i zrobić dziecku przyjemność:)
Wynalazłam taką, która mi się spodobała

a potem zaczęłam kombinować nad własną, ponieważ miałam tylko zdjęcie. Na szczeście Youtube okazał się nieocenioną skarbnicą i udało mi się zrobić coś takiego:)

Moje dziecko było zachwycone i to była dla mnie najlepsza nagroda:) Zapytana skąd ma taką czapkę, z dumą odpowiadała "Mamusia mi zrobiła":)

Potem przyszedł czas na synka...no bo pezecież jak to, córcia miała, a on co?

Szukałam, szukałam aż w końcu wynalazłam coś co mnie zauroczyło. Niestety nie pamiętam już gdzie znalazłam to zdjęcie, ale postanowiłam skorzystać z tego pomysłu.

Oto co znalazłam:

trochę pokombinowałam i w końcu po zrobieniu dwóch modeli byłam zadowolona z efektu:) Synkowi też się chyba czapusia spodobała:) oto i ona:)

potem było jeszcze parę projektów, a to jakieś misie, a to kurczak, a to mnóstwo innych drobiazgów, zakochałam się też w torebce, która pokazała Kasia z http://kasiulkoweprace.blogspot.com/2013/04/czwartkowe-porady-kasiulkowe-torebka-w.html i popełniłam własną, mniejszą bo z mniejszej ilości kwiatków, ale całkiem poręczną na szybki wypad na miasto:)

aż wreszcie docieramy do mojej kolejnej miłości, którą skończyłam dopiero niedawno. 

Też wypatrzony u Kasi, cudny rozbrykany, pomarańczowy futrzak w paski:) Przedstawiać go raczej nie trzeba:)

Wykonałam go wg schematu, który Kasia polecała i przyznam, że praca nad nim była prawdziwą przyjemnością:) Oczywiście moje dziecko zapragnęło mieć całą resztę futrzastej ferajny. Kto wie...może i ją popełnię:)

A oto i on rozbrykany pasiasty przyjaciel moich dzieci:)

Może starczy tych wspomnień póki co:)

Życzę wszystkim spokojnego, słonecznego popołudnia:)

Ana